Die lange geloofde lange tijd niet in sla of salade. Voer voor de konijnen vond ‘ie het. De structuur van rauwe tomaatjes trekt hij slecht, hij houdt niet van rauwe uitjes en hij vindt bovendien heel veel dressings ronduit ranzig. Het heeft me dan ook lang gekost om er in te rammen dat een salade niet persé een soort Van der Valk-sla aftreksel hoeft te zijn. Hij is nog steeds geen groot fan (eten hoort warm tenzij het ijs is, aldus Thijs) maar maakt een uitzondering voor deze salade. Dat is nogal goed nieuws want dit is niet alleen één van mijn lievelingssalade recepten, het is voor vegans ook een perfecte manier om genoeg (plantaardig) ijzer (non-heemijzer) binnen te krijgen. Daar heb je namelijk helemaal geen dode koe voor nodig maar kan ook gewoon via groene bladgroenten (of volkoren brood!). Zaak is wel dat je genoeg vitamine C inneemt bij de maaltijd, zodat de opname van non-heemijzer wordt verhoogd. Hence die mandarijntjes. De lente op je bord in 3, 2, 1..
Ingrediënten
- ¼ zak spinazie
- ¼ zak rucola (als je andere groene blaadjes of bijvoorbeeld een restje witlof in je koelkast vindt, kom maar door)
- 6 takjes munt
- 1 handje zonnebloempitten
- 1 mandarijn (of sinaasappel / mineola)
- 3 el (goede) olijfolie
- 1 el agavesiroop
- peper en zout
Rooster de zonnebloempitjes in de pan tot ze mooi bruin kleuren en je huis ruikt naar een verse notenkraam. Doe de spinazie en rucola in een kom. Trek de muntblaadjes van hun takje en snij ze fijn. Meng ze vervolgens door de sla.
Pel de mandarijn en ontdoe ze van een overschot aan velletjes. Snij ze vervolgen in partjes en doe ze ook in de kom. Maak van de olijfolie, de agavesiroop en peper en zout een dressing. Druppel de dressing over de sla, meng goed en maak je salade af met de geroosterde zonnebloempitjes.