Ik mis het kraken

Ik mis het kraken, het kleine, het krappe. Ik mis het zoeken, het navigeren – door dromen, steden, nieuwe werelden - en het niet weten. Alle onuitgesproken en kapot gekauwde dromen in de kieren van het hout, ik mis ze. Het vieze mis ik en het wilde. Ik wil weer zand...

Vluchten

We zijn op de vlucht. Een zonovergoten vertrek – mijn zwaaiende ouders steeds kleiner wordende stipjes in de achteruitkijkspiegel – liet het ons bijna vergeten, maar we zijn op de vlucht. Het was fijn in Nederland. We gleden ons oude leven in alsof we na een hete...

(Niets) moeten

Je moet je jas dicht, fiets op slot, achterdeur ook niet vergeten. Haar vast, wimpers zwart (anders denken de mensen dat je ziek bent, of erger, onverschillig), blouse niet te opvallend en rok zéker niet te kort. Niet glimmen, niet glitteren, niet te bloot, niet te...

Ben

Soms denk ik wel eens: blijf maar gewoon rijden. Een klein stukje nog, Parijs misschien. Je zou de auto een groot containerschip op sturen en ik zou het niet erg vinden dat de auto technisch gezien stil zou staan, want we zouden varen, vooruit, verder, verder. De...

(het gebrek aan) Heimwee

Het ruikt hier naar aarde, nat gras, verrotte bladeren ook. Er zijn vlagen van steeds vertrouwder wasmiddel, witte salie en de wortelsoep van gisteren. Vuur is het, en de geur van kachel in zijn baard – winter - maar soms ook dat gevoel van een eerste lentedag als de...

Groeien

Het is één over half acht ’s ochtends. Omdat ik geen wekker meer wil zetten (dat is voor mensen met een echte baan) zet Thijs hem. Het is een stille, zodat mijn wakker worden altijd zijn lange dunne lijf tegen het mijne is. Blonde krullen – in de verte een auto - en...

Nooit vergeten II

Help je onthouden lief? Nee echt, help me goed onthouden. Ik wil ze houden, allemaal. De grote en de kleine, de mooie, slechte, saaie. De dagen met strikken en de dagen met vallen. Van hoe de zon door de ramen viel of de regen op de tent. Van hoe jij op je beste en je...

Inpaklessen

Voor de zevende keer pakken we de tassen in en uit. Ik twijfel over m’n zakmes (te zwaar), m’n favoriete gebreide trui (onhandig) en het voddige kussentje waar ik al sinds kleins af aan mee slaap (past niet – ik probeer het toch – echt niet). Alleen het hoognodige,...

Een kerstverhaal

Op wat verloren spullen na – emmers, een oude koelkast, drie kussens, ons bed – is het huis leeg. Het ruikt naar het feestje van gisteravond (zuur) en een heel klein beetje naar kerstboom, vind ik. Ik sleepte de boom een paar weken terug onze toen al leger wordende...

Dit verhaal gaat over jou

Ik weet het nog zo goed. Met m’n vingers draaide ik rondjes over de kringen in de tafel en ik bedacht me: nooit vergeten. We discussieerden over houden (jij) of wegdoen (ik) en dronken wijn tot ik alles wilde houden en jij niets meer kon bewaren. Je had een plaatje...

Herfst(blues)

Het is herfst. Toen het nog zomer was en ik met lauwwarm water achter de bus mijn bruine armen afspoelde (gouden velden voor me, zwaluwen een laatste duikvlucht in de avondzon) droomde ik al van de herfst. Ik dacht aan volle Schotse pubs (iemand achter de piano, een...

I’m not a number, i’m a free man!

Het was een druilerige woensdagochtend toen we besloten vrijwilligerswerk te gaan doen op een festival. We hadden net vijftig pond per persoon uitgegeven aan een tegenvallende kabelbaan en we wilden maar één ding: goedkoop. Met een buik vol oud brood reden we naar een...

Hoe te leven

In de afgelopen weken verdwaalde ik. Het is een prettig soort verdwaald zijn; verdwalen zoals je doet na een paar flessen wijn op het terras van een Italiaanse stad, weet je wel? Het is laat maar nog warm en terwijl je zweethanden angstvallig die van je liefde...

De haren op de vloer, de wind door je haren

Geïrriteerd veeg ik de broodkruimels van het bed. Ik zie een olijfolie vlek van gisteren, bruine chocoladevlekken (hoop ik) en een rode vlek van die druppel chilisaus die naast m’n bord viel. Overal liggen haren en omdat het de afgelopen dagen geregend heeft staan er...

De mensen onderweg

Het is hoogzomer in Engeland. Witte benen, verbrande nekken en rieten hoedjes zoeken zuchtend verkoeling aan de kust. Ook wij zijn de afgelopen weken de kustlijn gevolgd. We zwemmen in de zee, in een beek in de schaduw van een brug en in ons bed, als we na een nacht...

Hoe de langste nacht de langste dag werd

Beteuterd loop ik terug naar de bus. We zijn bij Woodhenge, niet ver bij Stonehenge vandaan. Ik heb net gesproken met Stewart; een oude hippie met een indrukwekkende collectie buttons op z’n hoed en een prachtige husky in z’n kielzog. In de drie minuten dat we geklets...

Hood Wood II

Jules staat ons onbeholpen grijnzend uit te zwaaien en we lopen nog even snel terug voor een knuffel. Het is een beetje ongemakkelijk; ik stoot de hoed bijna van z’n hoofd en struikel bij het loslaten over m’n eigen voeten. De rugzakken zijn gevuld met de enige quasi...

Hood Wood

De keuken ruikt naar vlierbessenbloesem, wiet en natte hond. De tafel is bezaaid met eten. Paddenstoelen uit het bos, aardbeien uit de tuin en een enorme berg schillen van de zoetste pompoen. Er zijn aardappelen die we vonden tijdens het onkruid wieden en bergen verse...

De overkant

We zwaaien tot iedereen uit het zicht verdwenen is en dan nog wat langer. Ik wil zeggen: ‘nou schat, daar gaan we dan he?’ maar in plaats daarvan moeten we het eerste beste tankstation oprijden omdat ik de ogen uit m’n kop jank en het lijkt of ik geen lucht krijg....

Van hoe het begon

Het is 2007. Florine en Thijs leren elkaar kennen in een soos voor verstandelijk beperkte jongeren waar hij stage loopt en zij vrijwilligerswerk doet en ze worden – hoewel het even duurt voor ze dat aan zichzelf en elkaar toegeven – halsoverkop hartstikke verliefd....